Bianet'in medyaya yansıyan haberlerden derleyerek tuttuğu erkek şiddeti çetelesine göre bu yıl (Kasım ayı hariç) 327 kadın öldürüldü. Şiddetten ölen kadınlar için hazırlanan Anıtsayaç'ta yer alan verilere göre, erkeklerin son dört yılda öldürdüğü kadın sayısı 2.079. Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu, 2024 Ekim Raporu’nda kayda geçirdikleri 48 kadın ölümünün bir aydaki en yüksek kadın cinayeti sayısı olduğunu belirtiyor.Öte yandan bu rakamlar büyük ihtimalle buzdağının görünen yüzü. Gazetelere yansımayan, mahkemeye intikal etmeyen, örtbas edilen, intihar süsü verilen, özellikle cinsel şiddet hikayelerinde suçlanma korkusuyla konuşamayan kadınlara dair hadiseleri düşünüldüğünde, önümüzde dehşet verici bir tablo duruyor: Türkiye'nin en büyük sorunlarından biri olan kadına yönelik şiddetle ilgili resmî makamlar, problemin boyutlarının etraflıca anlaşılmasına ve konuyla ilgili kapsamlı politikalar geliştirilmesini sağlayacak verileri uzun süredir açıklamıyor.Bir adım geriden: 2009 yılında dönemin Adalet Bakanı Sadullah Ergin, TBMM'de sunulan bir soru önergesine verdiği yanıtta 2002- 2008 arasında işlenen kadın cinayeti sayısını açıkladı. Buna göre, 2002'de 66, 2003'te 83, 2004'te 128, 2005'te 317, 2006'da 663, 2007'de 1011, 2008'de ise 806 kadın öldürüldü. 2002'den 2008’e kadar öldürülen kadın sayısı 14 kat artmıştı.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">2013 yılında verilen bir başka soru önergesine Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı'nın verdiği yanıtta ise 2009'da 171, 2010'da 177, 2011'de 163, 2012'nin ilk 9 ayında ise 128 kadın cinayeti işlendiği bildirildi.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">2021 yılı Ocak ayında İçişleri Bakanı Süleyman Soylu, Twitter hesabından yaptığı açıklamada, 6284 sayılı kanun kapsamındaki kadın cinayetlerinde hayatını kaybeden kadın sayısını 2017'de 353, 2018'de 279, 2019'da 336 ve 2020'de ise 266 olarak duyurdu.</li></ul>İstanbul Sözleşmesi gibi pek çok uluslararası sözleşme, kadınlara ve kız çocuklarına yönelik şiddete karşı alınan önlemlerin etkinliğini ölçmek için düzenli olarak veri toplanmasını ve araştırma yapılmasını şart koşarken Türkiye’de yukarıda sayılanlar haricinde, kaç kadının erkekler tarafından öldürüldüğünü, kaç kadının şiddet gördüğünü, cinayet ve şiddet vakalarının kaçının ev içerisinde ya da koruma kararı varken işlendiğini gösteren idari veriler sağlıklı biçimde tutulmuyor. Bu da konuyla ilgili verilere dayalı kapsamlı sosyal politikalar&nbsp;oluşturmanın önünde ciddi bir engel teşkil ediyor.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Koruma kararlarının uygulanması</h2>Kadınların en büyük sorunlarından biri de adalet arayışlarının karşılık bulmaması. Bu durum sadece İstanbul Sözleşmesi’nin kaldırılmış olması ya da yasadaki yetersizliklerden kaynaklanmıyor. Aksine 6284 olarak bilinen, konuyla ilgili yasanın etkin uygulanması durumunda kadınları göz göre göre gelen şiddetten korumak mümkün. Ancak yasa, pratikte birçok nedenden dolayı etkin uygulanmıyor.Koruma kararlarının etkili bir şekilde uygulanamadığı, mevcut veriler üzerinden görülebiliyor. 2023 yılında İçişleri Bakanlığı'nın açıkladığı verilere göre, KADES uygulamasını 7 milyon 365 bin 755 kişi indirmiş, toplam 1 milyon 382 bin 332 ihbar yapılmış. Bunlardan 193 bin kişi koruma kararı almış; buna karşın sadece 1.500 elektronik kelepçe uygulanmış.&nbsp;Eşitlik İçin Kadın Platformu'nun (EŞİK)&nbsp;bu yıl yaptığı 25 Kasım açıklamasında belirttiğine göre, "Kadınlar elektronik kelepçe uygulamasına ihtiyaç duyduğunda kelepçelerin boşalmasının beklendiği cevabını alıyor."&nbsp;Ayrıca:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Koruma kararlarını ihlal eden faillere 6284 uyarınca verilecek tazyik hapsinin uygulanmasında boşluklar göze çarpıyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">6284 sayılı kanuna göre 6 aya kadar verilebilecek uzaklaştırma kararları 10 gün, 15 gün gibi sürelere düşürülerek işlevsizleştiriliyor. Kararlar verilirken risk değerlendirmesi yapılmıyor.</li></ul><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Cezasızlık politikaları</h2>Bugün, infaz düzenlemeleri nedeniyle geçmişte suç işlemiş, hüküm giymiş onbinlerce kişi, cezalarını bile tamamlamadan salıverilebiliyor. 6 yıla kadar ceza gerektiren suçlardan birini işlemeleri ya da 6 yıl ve daha az ceza almaları durumunda birkaç gün açık cezaevinde tutularak, ardından serbest bırakılıyorlar.Yaralama, taciz suçları, hırsızlık, gasp gibi suçlarda suç işleyenler neredeyse tek bir gün kapalı cezaevinde yatmıyorlar. Zira 2020’deki infaz değişikliğine göre, 6 yıl ceza alan kişinin şartla salıverme süresi otomatik olarak 3 yıla iniyor. Denetimli serbestlik süresi de 3 yıl olduğundan bu kişi hemen serbest bırakılıyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kadın cinayetleri önlenebilir</h2>Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu’nun Genel Temsilcisi Gülsüm Kav, kadın cinayetlerinin önlenebilir olduğuna dikkat çekiyor. Çünkü pek çoğu eş-sevgili gibi yakından tanıdığı erkekler tarafından öldürülmeden önce tehdit, takip ve taciz ediliyor. Devletin görevi tam da bu noktada kadının güvenliğini sağlamak ve en temel hak olan yaşama hakkının korunması için yasal süreci doğru işletmek.Öte yandan “gelen adama kapıyı açtıkları için öldürüldüklerini” söylemek gibi mağduru suçlayan ifadeler, yalnızca konuyla ilgili alınmayan önlemlerin altını çiziyor.

Aposto Gündem

Türkiye'de kadına yönelik şiddet vakaları ve kadın cinayetleri gündemden düşmezken cezasızlık politikaları ve veri eksikliği de şiddetle mücadele etmenin önünde engel oluşturuyor.

25 Kasım Kadına Karşı Şiddetle Mücadele Günü: Türkiye, şiddeti önlemek için ne yapıyor?

2018 yılında başkanlık sistemine geçilmesiyle birlikte TBMM önemli bir işlev kaybı yaşamaya başladı. Yürütmenin sorumluluğunu parlamentodan bağışık kılan bu sistem milletvekillerinin yürütme ile olan ilişkisini kesmiş, dahası parlamento içindeki faaliyet alanını daha da daraltmıştır. Evrensel Gazetesinin haberine göre, son yedi ay içinde 600 milletvekilinin bulunduğu Mecliste 58 milletvekili Genel Kurulda veya herhangi bir komisyonda hiç konuşmamış.(6) Başka bir ifadeyle, 7 ay önce seçilen vekillerin yaklaşık yüzde 10’u yemin etmeleri dışında kürsüye çıkmamışlar. Tahmin edileceği üzere, bu 58 milletvekilinin 46’sı, yani ezici çoğunluğu AK Parti’li. Bu sessizliğin dikkat çekici boyutlarından biri de Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın seçimi kazanamama veyahut “kızağa çekme” amacıyla büyükşehirlerden milletvekili seçilen Süleyman Soylu, Murat Kurum, Mevlüt Çavuşoğlu gibi eski bakanların da bu sessizliğe bürünenler arasında yer alması oldu.&nbsp;Demokrasilerde seçildikleri seçim çevresinin sorunlarını gündeme taşımak, konuşmak, soru sormak, yürütmeyi denetlemek milletvekillerinin öncelikli görevleri arasında yer almaktadır. Ne var ki, Türkiye’de milletvekilleri, kendilerine oy veren seçmenlerin kaygılarından bağışık olarak, daha çok parti lideriyle ilişkisine odaklandıkları bir tutum içinde görevlerini ifa ediyorlar. Milletvekillerinin sessizleşmesi ve TBMM’nin işlevini yitirmesinin son yıllarda daha belirgin hale gelmesinde başkanlık sistemine geçilmesinin büyük bir payı olmakla birlikte, temel sorunun milletvekillerini “seçilen” değil “atanan” kişiler haline getiren Siyasi Partiler Kanunu olduğunu belirtmek gerekir. Genel Kurulda veya komisyonlarda söz almayan iktidar ve muhalefet milletvekillerinin isimlerine bakıldığında genellikle parti liderlerinin çeşitli “kontenjan” kategorilerinden (akrabalık, aşiret, ittifak ortağı vb.), genellikle büyük şehirlerden milletvekili seçildiklerini gözlemleyebiliyoruz. Bu kişiler arasında Bülent Arınç’ın oğlu Ahmet Mücahit Arınç, CHP listelerinden seçilen Sadullah Ergin, AKP milletvekili Galip Ensarioğlu, İYİ Parti milletvekili Salim Ensarioğlu gibi isimleri görüyoruz. Onlara oy verenlerden çok elitler arası siyasi pazarlıklar sonucu hakkını veremedikleri koltuklara oturan milletvekilleri mevcut kurumsal düzenlemelerin bir ürünüdür. Bunu aşmak, Türk demokrasisini canlandırmak için başta Siyasi Partiler Kanunu olmak üzere ilgili mevzuatın değişmesi gerekmektedir.&nbsp;Bunun için salık verdiğimiz kurumsal değişimin birkaç yıl önce AKP’nin kamuoyunda tartıştığı dar bölge çoğunluk sistemini ima etmediğini belirtmek gerekir. Her ne kadar dar bölge çoğunluk sistemi seçmen ile vekil arasındaki teması artıran bir sistem olsa da bu sistemin ulusal ve yerel ölçekte temsilde adalet (orantılılık) ilkesine zarar verebileceğini belirtmek gerekir. Yapılması gereken öncelikle partilerdeki lider sultasını sonlandıracak ön seçimin “bağlayıcı bir mekanizma” olarak siyasi partiler sistemimize dahil edilmesidir. Aksi takdirde yalnızca elini indirip kaldıran ve vatandaşların taleplerini dile getirmekten çok Ankara koridorlarında kariyer kovalayan kişiler tarafından “temsil edilmeye” devam edeceğiz!

Özgürlük Gündemi

Yapılması gereken öncelikle partilerdeki lider sultasını sonlandıracak ön seçimin “bağlayıcı bir mekanizma” olarak siyasi partiler sistemimize dahil edilmesidir. Aksi takdirde yalnızca elini indirip kaldıran ve vatandaşların taleplerini dile getirmekten çok Ankara koridorlarında kariyer kovalayan kişiler tarafından “temsil edilmeye” devam edeceğiz!

Milletvekillerinin Sessizliği

• CHP’nin Ankara’da düzenlediği milletvekili adaylarının halka tanıtıldığı toplantıya, Ankara 1. Bölge 4. sıra adayı, DEVA Partisi Genel Başkan Yardımcısı ve Teşkilat İşleri Başkanı Sadullah Ergin katılmadı. <a fr-original-style="" href="https://www.bbc.com/turkce/articles/crgq4x96y2yo" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">BBC Türkçe’nin haberine göre</a> Ergin, DEVA Partisi İl Başkanları toplantısı sebebiyle aday tanıtım toplantısına katılamadı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden: 2009-2013 yıları arasında Adalet Bakanı olan ve AK Parti’nin eski Hatay Milletvekili olan Ergin’in CHP listesinden adaylığı kamuoyunda tartışma yaratmıştı.</li></ul>

Sadullah Ergin ile ilgili hikayeler